De eerste Sudbury kleutergroep van de wereld
We zijn er eigenlijk best trots op: Sudbury School Gent is de allereerste Sudbury school ter wereld met een kleutergroep. Wat bezielde er ons eigenlijk om een aparte kleutergroep op te starten? Sudbury Scholen ontvangen studenten vanaf 4 jaar, wanneer het kind er klaar voor is. Waarom niet vanaf pakweg drie jaar?
We zijn er eigenlijk best trots op: Sudbury School Gent is de allereerste Sudbury school ter wereld met een kleutergroep. Wat bezielde er ons eigenlijk om een aparte kleutergroep op te starten? Sudbury Scholen ontvangen studenten vanaf 4 jaar, wanneer het kind er klaar voor is. Waarom niet vanaf pakweg drie jaar?
Sudbury onderwijs legt heel wat verantwoordelijkheid bij het kind. Het
kind moet aanspreekbaar zijn op z'n gedrag, moet verantwoordelijkheid kunnen en
willen opnemen voor wat hij of zij doet, en voor de werking van de school. Veel
vierjarigen zijn daar klaar voor. Maar voor peuters en echt jonge kleuters is zoveel verantwoordelijkheid echt nog niet haalbaar. Nu is Belgie één van de weinige landen waar
kinderen al vanaf erg jonge leeftijd schoollopen. Kinderopvang wordt voorzien tot
drie jaar. Vanaf dan wordt je kind verondersteld naar school te gaan. Als
ouders bewust willen kiezen voor een Sudbury school, dan kunnen ze daar dus pas
terecht zodra hun kind vier is geworden. En welke ouder haalt z'n kind nu graag
na anderhalf of twee jaar weg van de vertrouwde school waar hij of zij
vriendjes heeft? Bovendien vonden we dat heel wat Sudbury principes wel
degelijk van toepassing waren op kleuters. Het leek ons dan ook boeiend om een
ander en uniek soort kleuterwerking op te starten, een kleutergroep die
kleinschalig en flexibel is, die
start vanuit het unieke karakter van elk kind, waar vrijheid en overleg
centraal staan.
Het
opstarten van de kleutergroep was niet evident. De weg liep niet altijd over
rozen. We hadden immers geen "model" of voorbeeld om op terug te
vallen. En op de vertrouwde en waardevolle feedback van de andere
Sudbury scholen konden we ook niet rekenen, aangezien wij de eerste school waren die
het experiment aandurfde. Maar wie vandaag een dagje bij onze kleuters komt
kijken, die ziet een vrolijke en ondernemende bende, vol fantasie en
leven. Ze slaan helemaal zelf aan het "leren", over cijfers,
letters, vulkanen, krokodillen en kleuren. De onvermijdelijke ruzies worden meer en meer beslecht door middel van onderhandeling. Het gebeurt steeds vaker dat kleuters
hun meningsverschillen helemaal zelf oplossen, zonder enige tussenkomst van een staflid.
Er wordt gedeeld, gespeeld, en ondernomen in een sfeer van vrijheid en
respect.
We gunnen jullie graag even een kijkje in de boeiende wereld van onze
kleutergroep:
Een dag bij
de kleuters op de Sudbury School
Heel wat
mensen vragen zich blijkbaar af wat onze kleuters de hele dag doen. We kozen
lukraak een dag uit en keken geamuseerd toe. Een verslag van onze correspondent
ter plaatse:
Het is 9u
wanneer de eerste kleuters aankomen op school. Cis stormt meteen naar de sofa
om een boekje te lezen. Mai wil met de zelfgemaakte boetseerklei spelen. Finn heeft zin om te puzzelen.Rond 9u30
zijn alle kleuters binnen. Marcel wil meteen mee knutselen. De creatieve bui
werkt blijkbaar aanstekelijk. In een mum van tijd zitten er vier knippende,
plakkende kleuters rond de tafel. Cas, Finn en Gust willen naar buiten. Ze
kunnen nauwelijks wachten om verder te werken aan hun grootscheepse “project”:
hun eigen zandbak graven. Niks aan, zo’n put graven? Dat had je gedacht. Er
wordt overlegd, gedebatteerd en nagedacht over waar nu al die aarde naartoe
moet. Intusen vliegen de aardkluiten ons om de oren. Tot Finn z’n schopje
breekt. Oeps, iets te enhousiast gegraven? Dan pak je toch gewoon iemand anders
z’n schopje af? Maar Cas is niet
van plan z’n schop af te staan. Het eerste conflict van de dag is een feit.
Stijn komt even bemiddelen. “Je schop is stuk, he? Wat vervelend zeg. Nu wil je
vast een ander schopje? Maar Cas wil zelf ook graag graven. Hoe lossen we dat
nu op?” Het verdriet is groot. Samen zoeken naar een ander schopje helpt niet.
De belofte dat we een nieuw schopje zullen vinden ook niet. Dan maar een
beurtrol invoeren voor de resterende schopjes. Het kleurenklokje biedt redding. "Als de wijzer voorbij het paarse vlak is, dan is het mijn beurt!".
Van al dat
knutselen en graven krijgt een mens honger, dus tijd voor de schaft. Iedereen
gaat op zoek naar z’n lunchpakket en er wordt samen gegeten, gesnackt,
gedronken. Finn heeft veel meer zin in Marcel z’n rijstwafel dan in z’n eigen
boterham met pindakaas. En Mai ziet de cracker van Finn wel zitten. Er wordt
broederlijk gedeeld, al worden hier en daar wat sluwe onderhandelingstechnieken in de
strijd gegooid. Na het eten ruimt iedereen zelf z’n spullen op en vegen ze
samen de tafel schoon.
Van eten
word je suf. Voor sommigen tijd om naar huis te gaan voor een dutje, voor
anderen het moment voor een siesta op de sofa.
In de
schrijf- en letterhoek is er ruimte om rustig wat te krabbelen, letters te lezen en te
schrijven, of zomaar wat te prutsen met boekjes, papier en pen.
Gust is al
vijf, en heeft even genoeg van de kleuterdrukte. Hij vraagt of hij naar boven
mag, op bezoek bij de groten. Hij kruipt er rustig met een strip op de bank, samen met
z’n vriend Elliot, die net een jaartje ouder is. Daarna even kijken of hij iemand van de grote studenten of een
staflid kan strikken voor een spelletje ganzenbord of Uno. Altijd leuk, vooral
als je wint. Gust is namelijk de onbetwiste Uno-kampioen van de school. Boven
moet je je wel aan de regels van de Sudbury School houden, je spullen opruimen,
niet gillen, geen anderen storen, … Niet altijd makkelijk.
Na de middag
breekt de zon door de wolken. Ideaal voor een gezamenlijk uitje naar de
bibliotheek. Samen op stap is altijd een avontuur. In de bibliotheek is het
rustig, zo midden op een weekdag. Alle ruimte en rust om in boekjes te bladeren
en te kiezen welke boekjes we meenemen naar school. De een wilt dit, de andere
dat. Alweer tijd voor wat democratisch overleg. De terugtocht verloopt wat
moeizamer, iedereen begint moe te worden.
Voor je het
weet is de dag bijna om en moet er opgeruimd worden. Bakken vullen met rondslingerend
speelgoed, de vloer helpen vegen, tafels schoonmaken, … Wie zin heeft helpt
mee.
Rond 16u gaat iedereen naar huis, moe en sommigen behoorlijk vuil. Schoenen
vol zand, blaren en takjes in de haren, ... maar wat was het leuk vandaag. Morgen
gaan we bloemen zaaien en Lucas gaat pizza bakken voor iedereen!
Leuk om zo eens een dag te lezen. Kan je dat ook eens doen voor een dagje bij de groten?
BeantwoordenVerwijderenJa, hoor, we zijn er zelfs al volop mee bezig.
Verwijderen